Ο Νίκος Κούκος βάζει κάτω όλα τα θέματα του ΠΑΟΚ, ενόψει της έναρξης της καινούργιας σεζόν. Μιας σεζόν που θα αποδείξει πάρα πολλά για τον Δικέφαλο.
Νέα χρονιά λοιπόν για τον ΠΑΟΚ. Και τι χρονιά αναμένεται να δούμε! Ο ΠΑΟΚ μπαίνει σε τροχιά 100 χρόνων. Γιορτή, ευθυμία, ευκαιρία για κατάκτηση ιστορικών τίτλων για το κλαμπ, δυνατές κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι, ποδοσφαιρικές εμφανίσεις εφάμιλλες εκείνων της “πλατινένιας” εποχής με το αήττητο νταμπλ. Αυτά έπρεπε να χαρακτηρίζουν την ομάδα, που με φόντο την νέα σημαντική-σημαδιακή σεζόν, θα προσπαθήσει το κάτι παραπάνω.
Όμως σιγά-σιγά κοντοζυγώνει η λήξη του μεταγραφικού παραθύρου, και ο ΠΑΟΚ αρχίζει να προβληματίζει. Γιορτή και ευθυμία στον κόσμο δεν υπάρχει, λόγω της διαμάχης μεταξύ του Αριστοτέλη Μυστακίδη και του Ιβάν Σαββίδη για το μείζον ζήτημα της Νέας Τούμπας. Η κατάκτηση τίτλων συνδυάζεται συνήθως με δυνατές κινήσεις, οι οποίες όμως είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Σα πρώτα τρία παιχνίδια η εικόνα της ομάδας δεν εντυπωσίασε τον κόσμο παρά μόνο τον προβλημάτισε για την μετριότητα και αχρωμία που εμφανίζει ο ΠΑΟΚ στο χορτάρι. Πάμε να πιάσουμε ένα-ένα όλα τα θέματα που απασχολούν το ασρπόμαυρο στρατόπεδο.
Νέα Τούμπα: Ένα αχανές τοπίο που προκαλεί ένθερμο χάος
Όταν βγήκε ,μέσω δημοσιευμάτων, η πρόθεση του δισεκατομμυριούχου Αριστοτέλη Μυστακίδη να φτιάξει με δικά του χρήματα την Νέα Τούμπα, άνοιξε μια μαύρη τρύπα που ακόμα δεν έχει κλείσει. Μολοταύτα, έχει διαωνισθεί σε όλο τον φίλαθλο λαό του ΠΑΟΚ. Η διχόνοια των στρατοπέδων, η εμφάνιση Σαββίδη με ελικόπτερο στην Τούμπα, η επανεμφάνιση στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς, η συνέντευξη τύπου του ΑΣ ΠΑΟΚ και πολλά αλλά, έχουν προκαλέσει μια πρωτόγνωρη και άσχημη κατάσταση. Προσωπικά, στο κομμάτι αυτό δεν θέλω να συμπαραταχθώ απολύτως με πρόσωπα. Η Νέα Τούμπα, εάν γίνει, θα πρέπει να γίνει από έναν άνθρωπο που θα προσφέρει την κατάλληλη ασφάλεια σε όλη την διάρκεια της κατασκευής της. Ο Ιβάν Σαββίδης φαίνεται πως δεν έχει κανένα πρόβλημα, αλλά ούτε και ο Αριστοτέλης Μυστακίδης. Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ανοίκει στον Ρώσο δισεκατομμυριούχο και έχει αναπτυχθεί στο έπακρο από εκείνον, οπότε εφόσον θέλει να φτιάξει το νέο γήπεδο, τότε σημαίνει ότι μπορεί να το κάνει. Αν δεν μπορούσε, πιστεύω πως θα το έλεγε ξεκάθαρα και τότε θα ανοίγαμε άλλη συζήτηση.
Το μέχρι τώρα “πάρε-δώσε”
Ο ΠΑΟΚ μπαίνει στην πιο σημαδιακή και ιστορική χρονιά της ύπαρξής του. Ο στόχος που έχει τεθεί είναι ξεκάθαρος και αμετάβλητος. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος, το κυνήγι και η κατάκτηση του κυπέλλου και μια άξια πορεία στην Ευρώπη. Μέχρι το γράφον κείμενο, η ομάδα έχει ολοκληρώσει μερικές μεταγραφές, όχι όμως αρκετές για να θεωρείται ξεκάθαρα μέσα στο παιχνίδι του τίτλου.
Ο Γιόνι Όττο αποχώρησε ελεύθερος, με τον Τζόντζο Κένι να παίρνει την θέση του. Μια αναγκαία κίνηση, σε μια θέση που ο ΠΑΟΚ χρειάζεται επιτέλους να βρει μια σταθερότητα. Ο Γκρεγκ Τέιλορ ήρθε στο αριστερό άκρο της άμυνας, για να προσφέρει μετά από καιρό βάθος στην θέση και πιο σημαντικά ξεκούραση στον Μπάμπα. Ο Γκουγκεσασβίλι εξαργύρωσε μια καλή χρονιά στον Πανσερραϊκό και θέλει να βάλει πίεση στον νέο βασικό πορτιέρο, Γίρι Παβλένκα, ο οποίος δεν… σκαμπάζει μέχρι τώρα. Η παραμονή του Μεϊτέ έγινε μετά από πολύ καιρό, ενώ ο Ιβάνουσετς ήρθε να δώσει ποιότητα και βάθος σε δύο θέσεις τις μεσοεπιθετικής γραμμής. Τέλος, ο Γιώργος Γιακουμάκης γύρισε στα πάτρια εδάφη, ώστε να αποκαταστήσει την υστεροφημία του και να αποδείξει ότι πράγματι είναι ένα φορ με συχνή επαφή με τα δίχτυα, κάτι που λείπει μισή δεκαετία από τον ΠΑΟΚ.
Στις αποχωρήσεις ξεχωρίζουν οι πωλήσεις των Τισσουντάλι, Κοτάρσκι και Πένια (7 εκατομμύρια συνολικά εισέπραξε η ομάδα). Μεταξύ άλλων, τα πιο ηχηρά, αλλά αναμενόμενα εδώ και καιρό, αντίο ήταν εκείνα των Σβαμπ, Κόλει, Μπακαγιόκο και Μπράντον Τόμας. Το κάθε αντίο για τον δικό του λόγο. Ο Σβαμπ ήταν ένας πραγματικός “εγκέφαλος” στο κέντρο, όμως η ομάδα (για τώρα) δεν τον έχει αντικαταστήσει. Ο Μπράντον ήταν το “παπαδοπαίδι” του Λουτσέσκου αλλά ο μεγάλος του τραυματισμός πέρσι τον έφερε πάρα πολύ πίσω. Τέλος, οι κομμένοι εδώ και καιρό Κόλει και Μπακαγιόκο ουσιαστικά ξεφορτώθηκαν, δίνοντας ανάσα στον ΠΑΟΚ στο θέμα των μεγάλων συμβολαίων. Το θέμα είναι πως δεν έχει βρεθεί στόπερ για να καλύψει την θέση του Κόλει.
Οι ελλείψεις που πρέπει να καλυφθούν με ιλλιγώδη ρυθμό και το κεφάλαιο Ζαφείρη
Ο ΠΑΟΚ πρέπει να κάνει τις εξής κινήσεις:
- Αριστεροπόδαρο στόπερ που θα βοηθήσει στην μεταβίβαση της μπάλας στο κέντρο και το τελευταίο τρίτο
- Χαφ που θα μπορεί να ενισχύσει τον ανταγωνισμό και την ποιότητα στην θέση
- Φορ σε περίπτωση φυγής του Τσάλοφ
- Να κλείσει το θέμα Ζαφείρη
Θα αρχίσω με το στόπερ. Ο Γιάννης Μιχαηλίδης είναι στην πραγματικότητα μόνος του στην ιεραρχία της θέσης του αριστερού κεντρικού αμυντικού. Ο Λόβρεν είναι δεξιοπόδαρος, ενώ ο Μπαταούλας, αν και κατέχει και τα δύο πόδια, προτιμά το δεξί. Η ανάγκη ενός στόπερ που :
1. θα μπορέσει να ανεβεί κάποια μέτρα και να μην είναι συνεχώς στο ίδιο ύψος με τον Κετζιόρα,
2. θα μπορεί να προσφέρει ασφάλεια με την μπάλα στα πόδια
3. δεν θα φοβάται να πάρει την δίοδο της μακριάς μεταβίβασης (όπως ο Μιχαηλίδης)
είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.
Το χαφ που πρέπει στελεχώσει την τριάδα+τον Ζαφείρη ίσως χρειάζεται να έχει πιο αμυντικό στυλ παρά επιθετικό. Αυτό καθώς οι Καμαρά, Ζαφείρης και Οζντόεφ είναι πιο αποδοτικοί μπροστά παρά πίσω. Θα σταθώ λίγο στον Οζντόεφ, ο οποίος στην άμυνα μπορεί να προσπαθεί, αλλά δεν έχει την κατάλληλη ηρεμία και σταθερότητα που βρίσκεται στον Μεϊτέ. Άρα ο ΠΑΟΚ, πρέπει να φέρει ένα 8ρι που “εξαρίζει”. Ο Λοκόνγκα, που έχει συνδεθεί με την ομάδα, είναι η ιδανική περίπτωση, όποτε είναι επιθυμία (όχι πληροφορία) να έρθει ο βέλγος χαφ στον Δικέφαλο. Όσο για το φορ, περιμένουμε να δούμε τι μέλλει γενέσθαι με τον Τσάλοφ, που έχει απογοητεύσει πολλούς, ακόμα και αυτούς που τον πίστευαν καιρό.
Το κεφάλαιο Ζαφείρη για μένα έχει μια λέξη: τώρα. Ο ΠΑΟΚ οφείλει, αν θέλει να λέγεται διεκδικητής ενός ιστορικού νταμπλ, αν χρειαστεί να δώσει και το κάτι παραπάνω για έναν τέτοιο παίχτη. Οφείλω να ομολογήσω πως από την πρώτη μέρα που βγήκε το έντονο ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ για τον διεθνή χαφ, έλεγα πως δεν ταιριάζει στο σύστημα του Λουτσέσκου και ουσιαστικά θα “φάει” την θέση του Καμαρά, διαταράσσοντας την ιεραρχία στο κέντρο. Μετά από σκέψη σκέφτηκα ότι αυτή η ομάδα κάποτε είχε Μαουρίσιο, Σάκχοφ, Κάνιας και Βέρνμπλουμ στο κέντρο, οπότε σταμάτησα να προβληματίζομαι. Η ποιότητα του Ζαφείρη είναι αυτή που θα ανεβάσει το κέντρο του ΠΑΟΚ, αλλά δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιμένει. Ελπίζω όσες φρούδες ελπίδες υπάρχουν για την άμεση μετακίνηση του από την Πράγα στην Θεσσαλονίκη, να γίνουν πραγματικότητα.
Η πραγματική δυσκολία απέναντι στην Βόλσφμπεργκερ και το φως μετά το τούνελ με την Ριέκα
Ο ΠΑΟΚ άρχισε την σεζόν του και το Ευρωπαϊκό του ταξίδι από την Αυστρία και την Βόλφσμπεργκερ. Στο πρώτο παιχνίδι της Τούμπας, δεν μπόρεσε να κάνει ουσιώδεις φάσεις, μάλιστα καταγράφοντας 0 εις το πηλίκο στα σουτ εντός εστίας. Το πιο σημαντικό θέμα σε εκείνα τα παιχνίδια δεν ήταν ούτε η έλλειψη ταχύτητας, ούτε η αργή κυκλοφορία της μπάλας αλλά ούτε και η αδυναμία στις άμεσες επιθέσεις. Το θέμα ήταν το “ματσάρισμα” του 4-2-3-1 του Λουτσέσλου με το αντίπαλο 5-4-1 (3-4-3 σε επιθετική διάταξη). Οι αυστριακοί έμειναν συμπαγείς και συγκεντρωμένοι στο πλάνο τους, που κόλλησε τέλεια στις αδυναμίες του ΠΑΟΚ.
Όσο για το πρώτο παιχνίδι με την Ριέκα, εγώ είδα μια ομάδα αδρανή. Μια ομάδα σαν να είχε παίξει 30 ώρες νωρίτερα ένα σημαντικό ντέρμπι. Με μερικές εξαιρέσεις, η ατομική απόδοση πολλών παιχτών δεν ήταν σε καλό επίπεδο. Γενικότερα δεν μου φάνηκε μια ομάδα ενωμένη, κάτι που χαρακτήριζε και τον περσινό ΠΑΟΚ. Προφανώς το ρητό: ” Οι ομάδες του Λουτσέσκου φαίνονται από τον Νοέμβρη και μετά” ίσχυε και ακόμα ισχύει. Στα τέλη Αυγούστου βρισκόμαστε, δεν μπορεί να παίζει στο 100%, αλλά δεν πρέπει να μην δείχνει έστω και μικρά σημάδια βελτίωσης από αντίπαλο σε αντίπαλο. Καταληκτικά, πραγματικά δεν βρίσκω παράπονο αν η ομάδα αποκλειστεί από την Ριέκα. Το Conference League ταιριάζει γάντι στον ΠΑΟΚ, με την αποδυνάμωση του λόγω του νέου φορμάτ να κάνει μερικούς να ονειρεύονται πορείες εφάμιλλες (γιατί όχι και καλύτερες) του 2021-22 και του 2023-24. Το Europa League, αν και εξίσου αποδυναμωμένο (τουλάχιστον σε σχέση με πέρσι), θα φέρει μια εκ νέου πίεση για μια πιο δύσκολη πορεία στον Δικέφαλο.
Το mentality που πρέπει ο Λουτσέσκου να φέρει πίσω, όπως ξέρει
Είναι, θεωρώ, η αγαπημένη λέξη του Ρουμάνου τεχνικού. Πέρσι, από την αρχή της χρονιάς, κουβάλησε μια αρνητική στάση λόγω δυσαρέσκειας με το επίπεδο του ρόστερ, η οποία “έριξε” ψυχολογικά την ομάδα για πολύ καιρό. Μετά από ένα επεισοδιακό σίριαλ, που προμήνυε αποχώρηση του Λουτσέσκου, τελικά βγήκε άσπρος καπνός και έμεινε στον ΠΑΟΚ. Πιστεύω πως δεν έχει κλείσει την εγκυκλοπαίδεια του στην ομάδα ακόμα, και για αυτό συμφώνησε να συνεχίσει στην ομάδα. Φαινόταν εδώ και καιρό πως είναι σχετικά ευχαριστημένος με την ομάδα, οπότε μπορεί να δουλέψει όπως θέλει με όποιους έχει. Πάνω από προπονητής, ο Λουτσέσκου είναι διαχειριστής. Προσωπικοτήτων, αποδυτηρίων, δύσκολων καταστάσεων. Όλα αυτά, σε μια περίεργη και δύσκολη περίοδο για τον ΠΑΟΚ, μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη ασπίδα στους παίχτες. Αυτή η ασπίδα θα δώσει την ευκαιρία στον Λουτσέσκου να ξανακερδίσει το γκρουπ και να του εμφυσήσει το κατάλληλο mentality, για να δούμε έναν ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή.
